21 येशू उ लौँदक बाबाहे पुँछ्लाँ, “यकर यी हालत कैह्यासे बतिस?” तब् लौँदक बाबा कलिस, “छुटिएसे,
21 येशू उ लौँरक बाबह कल, “कैह्यासे यहीह असिन हुइलस?” ऊ जवाफ देल, “छोटीहमसे,
भीड़के बिच्चेम एकथो जन्नी रहे, जिहिहे बाह्र साल आघेसे खुन बहना रोग लागल रहिस।
ओइने उ लौँदाहे येशूक थेन नन्लाँ। जब उ भूत्वा येशूहे देखल, तब् भूत्वा उ लौँदाहे भुइयाँमे गिराके ऐँथ्वाई लागल, और उ लौँदक मुहेँमेसे फेँज्कुर निक्रे लग्लिस।
कैयोचो यी भूत्वा यिहिहे आगिम और पानीमे दारके मुवैना कोशिस करल। यदि अप्नि कुछु करे सेक्थी कलेसे, हमारमे दया करी और हम्रिहिन्हे सहयोग करी।”
यी जन्नी मनैया जे अब्राहामके सन्तान हो। यिहिहे अठार सालसम शैतान बहानके धारल रहिस। बिँसैना दिनमे यिहिहे चोख्वैना का गलत रहे?”
बाह्र साल आघेसे खुन बहना रोग लागल एकथो जन्नी, जिहिहे केऊ फेन चोख्वाई नै सेकल रहिस।
जब येशू वहाँसे जाइतिहिँत, तब ऊ एकथो जल्मत्तिक आँधर मनैयाहे देख्लाँ।
लुस्त्रा शहरमे एकथो मनैया रहे, जे जल्मत्तिसे नाँगर रहे, और ऊ कबु नै नेगल रहे।
एकथो जल्मत्तिक नागर मनैयाहे मनै मन्दिरके दवारीमे नानतिहिँत। प्रत्येक दिन ओइने उहिहे उ दवार थेन बैठ्वादिँत, जोन दवारके नाउँ सुग्घुर दवार रहिस। ऊ वहाँ बैठ्के मन्दिरमे जउइया मनैनसे भीख माँगे।
जोन मनैया एकथो अचम्मक तरिकासे चोखाइल रहे, ओकर उमेर चालीस सालसे फेन धेउर रहिस।
ऊ वहाँ एनियास नाउँक कौनो एकथो मनैयाहे भेटाइल, जे आठ सालसे कुँज रोगसे पठरीमे परल रहे।