17 तब् जोन मनै वहाँ हेरे आइल रहिँत, येशूहे ओइने अपन ईलाका छोरना बिन्ती करलाँ।
17 तब मनै येशूह “अप्न हमार इलाका छोर्क चल्जाई” कैक बिन्ती करलग्ल।
तब् नगरके बहुत्ते मनै येशूहे भेँटा करक लग निकरके आगिलाँ। और हुँकिन्हे देख्के ओइन्के प्रदेशमेसे चलजाई कहिके मनै हुँकिन्हे बिन्ती करे लग्लाँ।
ऊ असिक कती जोरसे गोहराइल, “ए नासरत गाउँक येशू, हम्रिहिन्से अप्नि का चाहती? का अप्नि हम्रिहिन सर्वनाश पारे आइल बती? अप्नि के हुइती कहिके हम्रे अप्निहे चिन्थी! अप्नि परमेश्वरके पवित्र जन हुइती, जे परमेश्वरके ओहोँरसे आइल।”
येशू उहिहे कलाँ, “ए भूत्वा यी मनैयकमेसे बाहेर निकर!” तब् उ भूत्वा लागल मनैया गजब जोरसे चिल्लाइल, “हे येशू सर्वोच्च परमेश्वरके छावा, अप्नि हम्रिहिन्से का चहथी? परमेश्वरके ओहोँरसे वाचा करी कि अप्नि हम्रिहिन्हे दुःख नै देबी!”
तब यी देख्के येशूक गोरामे घोपत्या होके सिमोन पत्रुस कहल, “हे प्रभु, महिन्से दूर होजाई, काकरेकी मै पापी मनैया हुइतुँ।”
गेरासेनसके आँजरपाँजरका सक्कु गाउँक मनै येशूहे ओइन्के गाउँमेसे चलजाऊ कहिके बिन्ती करलाँ। काकरेकी ओइने महा जोरसे डरागिल रहिँत। तबेकमारे ऊ, लाउमे चहुँरके घुमगैलाँ।
और ओइने आके पावल और सिलाससे माफी मंग्लाँ, और ओइन्हे बाहेर लैगिलाँ। और ओइने शहर छोरके चलजाइँत कहिके ओइन्हे अनुरोध करलाँ।