12 दोसुर दिन, जब ओइने बेथानिया गाउँमेसे फिर्ता आइतिहिँत, तब येशूहे भुँख लागगिलिन।
12 द्वासर बिहान उहाँहुँक्र बेथानियासे यरूशलेम घुमबेर, येशू भुँखैल।
येशू चालीस दिन और चालीस रातसम उपवास बैठ्लाँ। तबेकमारे हुँकिन्हे महा जोरसे भुँख लागगिलिन।
ऊ दूरेसे हरियर पटियालेके भरल एकथो अञ्जीरके रुख्वा देख्लाँ। तबेकमारे येशू यी हेरक लग अञ्जीरके रुख्वक लग्गे गैलाँ ताकि ओम्ने कौनो फारा मिलजाए। पर जब ऊ ओकर लग्गे गैलाँ ते हुँकिन्हे ओकर पटिया किल मिल्लिन। काकरेकी यी अञ्जीरके रुख्वक फारा देना ठिक समय नै रहे।
दोसुर बेहानके जब येशू और हुँकार चेलनके यरुशलेम शहर ओहोँर फिर्ता जाइतिहिँत। तब ओइने अञ्जीरके रुख्वा देख्लाँ, जिहिहे येशू सरापल रहिँत। उ रुख्वा जरब्वँट्टीसे सुखगिल रहे।
और चालीस दिनसम उजाड़-ठाउँमे शैतानसे ऊ परीक्षित हुइलाँ। उ दिनमे ऊ कुछु नै खैलाँ, और चालीस दिन ओराइल ते ऊ भुँखागिलाँ।
ओकरपाछे येशू यी जानलेलाँ कि आब ऊ अपन सक्कु काम ओर्वासेकल बताँ। तबेकमारे पवित्र शास्त्रमे लिखल बात सच्चा साबित होए कहिके कलाँ, “महिन्हे प्यास लागल।”
तबेकमारे हरेक बातमे येशूहे दोसुर मनैनके हस बने पर्लिन। अस्तेहेँके ऊ परमेश्वरके दयालु और विश्वासयोग्य प्रधान पुजारी बन्लाँ। ताकि हुँकार बलिदानसे मनै अपन पापमेसे माफी भेटाई सेकिँत।