50 तब् आँधर मनैया अपन घल्लक लुग्गा फेँकल, और येशूक थेन गैल।
50 यी सुन्टीकि, ऊ आपन पिछौरी फाँकल ओ जुरुक्कसे उठ्क येशूकठे आइल।
जब एक दिन येशू गालील समुन्दरके आँरितिरतिर जाइतिहिँत तब् ऊ दुईथो दादूभैया, सिमोन जिहिहे पत्रुस फेन कहिजाइत और ओकर भैया अन्द्रियासहे समुन्दरमे जाल लब्दाइत देख्लाँ। काकरेकी ओइने मच्छी मरना काम करिँत।
जब येशू सुन्लाँ ते ऊ ठरह्यागिलाँ, और पंज्रेक मनैनहे उहिहे नाने कलाँ। ओइने उ आँधर मनैयाहे बलैलाँ और कलाँ, “ना घबराऊ! आऊ! येशू तुहिन्हे बलाइतताँ।”
येशू उहिहे पुँछ्लाँ, “तुँ का चहथो कि मै तोहाँर लग का करदिऊँ?” उ आँधर मनैया जवाफ देहल, “गुरुजी, मै देख्नाहाँ हुई चहथुँ।”
हमार आँजरपाँजर यी मनैनके विश्वासके गवाही फालाफाल बा। तबेकमारे आऊ, हमार डगरमे अइना बाधा और हम्रिहिन्हे फँसैना पापहे हम्रे हटाई। और हमार आघे रलक दौड़ हम्रे लगनशील होके दौरी।