14 धनके लाल्ची फरिसीनके यी सक्कु बात सुनके हुँकार मजाक उराई लग्लाँ।
14 यी बात सुन्क धनक लोभी फरिसीहुँक्र उहाँह हँस्ल।
येशू कलाँ, “हे कपटी यहूदी कानुनके गुरु और फरिसी दलके मनै, परमेश्वर तुहुरिन्हे दण्ड दिहीँ! काकरेकी तुहुरे स्वर्गक राजमे ना अप्ने जैथो, और ना ते दोसुर मनैनहे जैना अनुमति देथो।
तब ऊ ओइन्हे कलाँ, “बाहेर जाऊ, तुहुरे असिके काकरे छाती ठठाठठाके और टोँटा फारफारके रुइतो? लौँदी अभिन मुअल नै हो, यी ते निदाइल किल बा।” असिन सुनके मनै येशूकमे हाँस देलाँ।
ऊ ओइन्हे फेनदोस्रे कलाँ, “हौश्यार रहो, सक्कु मेरिक लालचसे बँच्ना काम करो। काकरेकी मनैयक जिन्गी ओकर धनसम्पत्तिक प्रशस्ततामे नै रहत।”
ओइने छल करके विधवनके सम्पतिहे लुटलेथाँ। और ओइने सार्वजनिक रुपसे नम्मा समयसम प्राथना करथाँ। ताकि मनै यी सोचिँत कि ओइने मजा बताँ। पक्कै फेन ओइन्हे परमेश्वर कड़ा सजाय दिहिन।”
मनै ठरह्याके हेरतिहिँत। शासकहुँक्रे हुँकार मजाक कर्ती कलाँ, “यी दोसुर जहनहे बँचाइल, यी परमेश्वरके ख्रीष्ट या हुँकार चुनल जन हो कलेसे यी अपनहे बँचाए।”
ऊ मुगिल बा कना जानके मनै येशूकमे हाँस देलाँ।
काकरेकी मनै अपनहे किल माया करहीँ। रुपिया-पैँसक लाल्ची रहिहीँ। अपनहे अप्निहीँ सक्कुहुनसे भारी मन्हीँ। घमण्ड करहीँ। परमेश्वरके निन्दा करहीँ। दाई-बाबनके कलक नै मन्हीँ। दोसुर जहनके गुन कर्लक बिस्राजिहीँ। परमेश्वरके आदर नै करहीँ।
गोड्गात मनैनहे अपमान सहे पर्लिन, कोर्रा खाई पर्लिन, और बन्ध्वा पाके कैदी बने पर्लिन।