5 वहाँ अरतिस सालसे बेमार रहल एकथो मनैया रहे।
5 उहाँ एकठो असिन बेरम्ह्या रह, कि वाकर बेराम पर्लक अठ्तीस वर्ष होरलहस।
येशू उ लौँदक बाबाहे पुँछ्लाँ, “यकर यी हालत कैह्यासे बतिस?” तब् लौँदक बाबा कलिस, “छुटिएसे,
यी जन्नी मनैया जे अब्राहामके सन्तान हो। यिहिहे अठार सालसम शैतान बहानके धारल रहिस। बिँसैना दिनमे यिहिहे चोख्वैना का गलत रहे?”
बाह्र साल आघेसे खुन बहना रोग लागल एकथो जन्नी, जिहिहे केऊ फेन चोख्वाई नै सेकल रहिस।
ओकरपाछे येशू उहिहे मन्दिरमे भेटाके कलाँ, “हेरो, तुँ ते चोखागिल बतो। तबेकमारे फेनदोस्रे पाप ना करहो, और असिन ना होए कि तोहाँरमे आकुर धेउर खराबी आजाए।”
काकरेकी परमेश्वरके एकथो स्वर्गदूत घनी-घनी पानीक कुण्डामे उतरके पानी हिलादेहे। और पानी छल्कती किल जे सुरुमे पानीमे जाए, जसिन रोगसे सत्वा पाइल रलेसे फेन ऊ चोखाजाए।
येशू उहिहे वहाँ पस्रल देख्लाँ। तब् नम्मा समयसे ऊ यी दशामे बा कहिके जानके येशू उहिहे पुँछ्लाँ, “का तुँ चोखैना चहथो?”
जब येशू वहाँसे जाइतिहिँत, तब ऊ एकथो जल्मत्तिक आँधर मनैयाहे देख्लाँ।
पर आब यी कसिके देख्नाहाँ होगिल कहिके हम्रे नै जन्थी, या यिहिहे के देख्नाहाँ बनादेलिस कहिके फेन हम्रे नै जन्थी। यकर अक्किल आगिल बतिस, ज्या पुँछ्ना बा यिहिएसे पुँछो। अपन बारेमे ऊ अप्निहीँ बताई।”
लुस्त्रा शहरमे एकथो मनैया रहे, जे जल्मत्तिसे नाँगर रहे, और ऊ कबु नै नेगल रहे।
एकथो जल्मत्तिक नागर मनैयाहे मनै मन्दिरके दवारीमे नानतिहिँत। प्रत्येक दिन ओइने उहिहे उ दवार थेन बैठ्वादिँत, जोन दवारके नाउँ सुग्घुर दवार रहिस। ऊ वहाँ बैठ्के मन्दिरमे जउइया मनैनसे भीख माँगे।
जोन मनैया एकथो अचम्मक तरिकासे चोखाइल रहे, ओकर उमेर चालीस सालसे फेन धेउर रहिस।
ऊ वहाँ एनियास नाउँक कौनो एकथो मनैयाहे भेटाइल, जे आठ सालसे कुँज रोगसे पठरीमे परल रहे।