21 तब एक सक्तिशाली स्वर्गदुतले ठुला जितरा जसो एक ढुङो समायो, रे यिसो भणबर तइलाइ समुद्रइनि फाल्दियो, “यिसेरी महानगरी बेबिलोन जोरले फालिनेइ हो, रे त्यो आजी कभइ पाइनेइ होइन
पइ मइले बादलले घेर्या अर्खा बलबान स्वर्गदुतलाइ स्वर्ग बठेइ ओल्या धेक्या। तिनरा मुन्टाका वलतिर पलतिर इन्नाराइन थिइ रे तिनरो अनार सुर्य जसो चम्किलो थ्यो उनरा खुट्टा बल्लार्या आगाका खामा जसा थ्या।
तर अजिङ्गर युद्दमि हार्या रे तइकका दुतनलाइ स्वर्ग बठेइ निकालियो।
तइ बेला समुद्रमी सबइ टापु अचानक हराया।
तिनन डराउनाहान कि तिनन लगइ सजायमि पकोडिन्या हुन। तबइकिलाइ तिनन टाडा कल्लिबर इसो भणन्या हुन, “हाइ! हाइ! तु महानगरी, तु सक्तिशाली बेबिलोन! अचानक परमेश्वरले तुलाइ नष्ट अर्याछ।”
ए बेबिलोन, तेरा सडकमि संगित, बिणा रे गायकको संगित, बाँसुली रे तुरहिको संगित आजी कभइ लगइ हुन्या आथिन। तेरा सबइ सिपालु कर्मी हराउन्या हुन, रे तेरा मिलमि पिस्साइ निउति अनाज हुन्या आथिन।
रे मइले एक ठुलो सेतो सिंहासन, रे तइमि बसिर्यालाइ धेक्या। धर्ति रे अग्गास उनरा उपस्थिति बठेइ भागिबर गया, रे कसइले धर्ति रे अग्गासलाइ आजी धेकेइन।
पइ एक बलबान स्वर्गदुतलाइ ठुला आवाजमी इसो भण्नारया मइले धेक्या, “यो किताब खोल्लया रे यइका मोहर तोड्डाइ योग्य को छ?”