20 तसइ बेला एक स्वानी थी जइलाइ बार बर्ष बठेइ रगत बग्द्दया रोग लाग्या थ्यो, तइ स्वानिले पछा बठेइ आइबर उनरो लत्ताको छेउ छोयो।
तिननले उनरा लत्ताका छेउ मान्तर छुन पाँउ भणि येशूलाइ बिन्ति अद्द पस्या, रे जतिले छोयो तिनन निका भया।
तर तिनन आफना जम्माइ काम मान्सलाइ धेकाउनाइ अद्दाहान। तबइकिलाइ तिननले आफ्ना चाना रे नाडिमि पबित्र सास्त्रका बचन भया ठुला प्रार्थनाका बट्टा बाद्दाहान, रे आफना लत्ताका छेउ लामा बनाउनाहान।
येशू उठीया रे आफना शिष्यासित उनरा पछा लाग्यो।
पइ गाउँ, सहरका बस्ति जाँ-जाँ उन पस्या, मान्सनले रोगिलाइ खुल्ला ठाउँमि राख्दियो, रे उनरा लत्ताका छेउ मान्तर छुन पाँउ भणि तिननले येशूलाइ बिन्ति अद्द पस्या, रे जतिले येशूलाइ छोयो तिन सब निका भया।
तब येशू रे उनरा शिष्या बेथसेदा गाउँमी आया, रे मान्सले एक कानो मान्स उनरा वाँ लेइबर आया, रे तइलाइ छोइबर निको अरिदिय भणि उनसित बिन्ति अर्यो।
याँ सम्मकि मान्सनले उनरो सरीरमि भया रुमाल अथवा तौलिया बिरामिका वाँ लैजान्थ्या रे बिमारी निका हुन्थ्या, रे भूत लगइ निकलन्थ्या।
येशू ख्रीष्टका छान्या शिष्याले जी अचम्मका काम अरन्थ्या तइका उइले मान्सनले बाटा-बाटामि बिमारी लेइबर आया, रे पत्रुस आउन्ज्या तिनरो छाइल मान्तर भया लगइ तिननमि हइ कोइ-कोइमि पडउ भणबर बिस्तरा रे खाटमी तिननलाइ स्याइ राखन्थ्या।