10 येशूले तइकि कुरणी सुणिबर अचम्म माण्यो, रे उनरा पछा आउन्यालाइ भण्यो, “साँच्चि, म तमनलाइ भण्नउ, मइले पुराइ इस्राएल देशमि इसो एक मान्स लगइ भेटेइन कि यो गैर-यहुदि जइले ममि इति ठुलो बिश्वास अरन्छ।
तब येशूले तइलाइ जबाफ दियो, “ए नारी, तेरो बिश्वास ठुलो रइछ। तुइले मन अर्या जसो तुलाइ होइजाउ।” तइकि चेली तसइ बेला निकी होइगइ।
म तमनलाइ भण्नउ, पुर्व, पश्चिम बठेइ भौत जाना गैर-यहुदि मान्सन आउन्याहुन, रे अब्राहाम, इसहाक रे याकुब सित स्वर्गका राज्यको भोजमि खान्या हुन।
क्याकि मलाइ था छ कि म लगइ अधिकारीका अधिनमी छु, मेरा अधिनमी सिपाइ छन। म एक जनालाइ जा भण्नउ, रे त्यो जान्छ, रे अर्खाकि आ भण्नउ, त्यो आउँछ। मेरा नौकरलाइ यिसो अर भण्नउ, रे तइले त्यो अरन्छ।”
येशू तिनरो अबिश्वास धेकिबर छक्क पड्या। तइ पछा उन गाउँ गाउँमी शिक्षादिनाइ गया।
तइ पछा उनले तिनरो बिश्वास धेकिबर भण्यो, “ए मान्स तेरा पाप क्षमा भया छन।”
उनले तइ आइमाइलाइ भण्यो, “परमेश्वरले तुलाइ बचाया छ क्याकि तुइले ममि बिश्वास अरि, सान्ति सित जा।”
यो कुरणी सुणिबर येशूले तइसित अचम्म माण्यो, रे फर्किबर आफना पछा आउन्या भिडलाइ भण्यो, “म तमनलाइ भण्नउ, मइले इस्राएल देशमि लगइ यिसो बिश्वास धेकया आथिन।”
तिनन सब छक्क पड्या रे अचम्म माणिबर भण्न लाग्या, “कि यिन बोल्या सब गालील जिल्लाका मान्सन होइन्न ब?”