“तमन भयानक समस्यामि छौ! तमन मोशाको कानुन सिकाउन्यावाला रे फरिसि मान्सनको समुह हो, कपटि! तम मान्सलाइ स्वर्गका राज्यमि जानाइलाइ अनुमति दिनानु, क्याकि तमन न त आफ पसन्छौ, न त औरलाइ पस्स दिन्छौ।
तर तिनन आफना जम्माइ काम मान्सलाइ धेकाउनाइ अद्दाहान। तबइकिलाइ तिननले आफ्ना चाना रे नाडिमि पबित्र सास्त्रका बचन भया ठुला प्रार्थनाका बट्टा बाद्दाहान, रे आफना लत्ताका छेउ लामा बनाउनाहान।
रे म, राजाले तिननलाइ जबाफ दिबर तिननलाइ भण्न्या हु, “साँच्चि म तमलाइ भणउ, तमनले इन सब मेरा शिष्या मध्ये सब भण्ना नानालाइ जी जति अर्या त्यो तमले मलाइ अर्या जसो हो।”
तब उनले तिननलाइ भण्यो, “मान्सनका अगाडी तमन धर्मि धेकिनाइ निको माण्न्छौ, तर परमेश्वरले तमरा हृदय जाण्नाहान, क्याकि मान्सका बिचइनि जी महत्वपूर्ण माणिन्छ, परमेश्वरको दृष्टिमि त्यो खराब माणिन्छ।”
परमेश्वर निष्पक्ष छन, उनले तमनले अर्या काम रे और बिश्वासिनलाइ सहयोग अरिबर उनरो निउति धेकाया प्रेम बिस्सद्या आथिन। रे उन सम्जन्या हुन कि तमनले तिननलाइ आजी लगइ सहयोग अददाछौ।
तबइकिलाइ तमन होशियार बस, कि तमनलाइ यिन मान्सनले धोका जनदिउन, क्याकि तमनले त्यो गुमाउन्या होइन जो पाउनाइलाइ हामले कडा काम अद्दाछौ, तर परमेश्वरले तमरो सेवाको पुरा इनाम दिन्या हुन।