44 तर म तमनलाइ भण्नउ, आफना शत्तुरलाइ प्रेम अर, रे तमलाइ सताउन्याकि निउति प्रार्थना अर,
पइ येशूले भण्यो, “हे पिता, यिनलाइ क्षमा अर, क्याकि यिन क्याद्दाछन त्यो जाँण्नाइन।” पइ उनरा लत्तालाइ कइले कि लैजान्या भणबर चिट्ठा हालिबर बाण्यो।
एक नयाँ आज्ञा म तमनलाइ दिनउ कि तमनले एक अर्खालाइ प्रेम अर। मइले तमनलाइ जसो प्रेम अर्या छु, तमनले लगइ एक अर्खालाइ तसोइ प्रेम अर।
तर पावलले जोरले यिसो भण्नोइ कला हाल्यो, “तम आफइलाइ केइ नोक्सानी जन अर, हाम सब याँइ छौ।”
रे घुणा टेकिबर ठुला सोरले कला हालिबर तिनले भण्यो, “हे प्रभु यो पाप दोस यिननमी जन लागउ” इति भणबर उन मर्या।
तमनलाइ सताउन्यालाइ आसिर्बाद दिय, सराप जन दिय।
यो याद अर कि कसइले खराबिको बादलमि खराबी जन अरउ, तर तमनले सदाइ एक-अर्खालाइ रे सबइलाइ निका काम अद्द्या कोशिस अददु पाणन्छ।
जब मान्सनले येशूलाइ अपमान अर्यो, उनले तिनरो अपमान अरेइन। जब मान्सनले उनलाइ कष्ट दियो, उनले बादलमि तिननलाइ चोट पुर्याउन्या कोशिस कभइ अरेइन। बरु, उनले सहयोगकि निउति परमेश्वरमि भरोसा राख्यो। उनलाइ थाहा थ्यो कि परमेश्वरले सदाइ मान्सनको न्याय उचित रितिले अददाहान।
खराबिको बदला खराबी जन अर अथवा अपमानको बदला अपमान जन अर बरु तइका सट्टामी, आशिस दिन्या होउ, क्याकि औरलाइ आशिस दिनाइ निउति परमेश्वरले तमनलाइ बोलाया हो। यदि तमनले इसो अर्या भण्या परमेश्वरले तमनलाइ लगइ आशिस दिनाहान।