43 जब म परदेशी थ्या तमनले मलाइ आफना घरमि निउतो दियानु, जब म नाङङोइ थ्या तमनले मलाइ लाउनाइ लत्ता दियानु, जब म बिरामी थ्या तमनले मेरो रेख देख अर्यानु, जब म झेलमि थ्या तमन मलाइ भेटाइलाइ आयानु।”
जब म नाङङोइ थ्या तमनले मलाइ लाउनाइ लत्ता दिया, जब म बिरामी थ्या तमनले मेरो रेख देख अर्या, जब म झेलमि थ्या तमन मलाइ भेटाइलाइ आया।”
क्याकि जब म भोकाया थ्या तमनले मलाइ खानाइ दियानु, जब म तिसाया थ्या तमनले मलाइ पिनाइ दियानु।
तिननले लगइ इसो भणबर जबाफ दिन्या हुन, “प्रभु कब हामले तमलाइ भोकाएका वाँ तिसाया धेक्या, परदेशी वाँ नाङङाइ बिरामी वाँ झेलमि धेक्या रे तमरो सेवा अरेइन?”
केइ दिन पछा पावलले बारनाबासलाइ भण्यो, “आइ, जइ-जइ सहरमि प्रभु येशूको बचन हामले प्रचार अरिराइथ्या, तिन सहरमि फर्किबर बिश्वासि भाइनलाइ भेट्टाउ रे तिनन कि कसा छन हेद्दाउ।”
याद अर परदेशिलाइ लगइ पाउनाको सत्कार अददु पणन्छ, क्याकि यिसेरी कसइ-कसइले था नपाइबर स्वर्गदुतको सत्कार अरिराइछ।
आफइ लगइ तिननसित कैदमी पड्या जसेरि झेलमि हुन्याको बिचार अर, रे आफ सतावटमी पण्या मान्सन जसेइ तमन तिनरा पिडा आफना सरीरमि अनुभव अरन्छौ।