“अर्खो काहानि सुण: कोइ एक जाना जमिनदार थ्या जइले आफ्नो खेतमी अंगुर लाइबर तइका वलतिर पलतिर ढुङ्गाको बाड लायो, रे अंगुरको रस निकाल्लाइ जमिनमी खडडो खण्यो। जंगली जनाबर बठेइ खेति बचाउनाइ एक परो बनाइबर अदिया बनाउन्यावाला खेतालालाइ कमाउनाइ दियो, रे आफ लामो यात्रामि गया।
तर हरेक दास जइले आफना मालिकले उइले कि अरउ भणि जाण्नइन, रे जइले दण्ड पाउन्या काम अरन्छ उइले थोक्काइ हाणाइ खान्या हो। तर हरेक जइलाइ बड्ताइ दिइराइछ, तइ बठेइ बड्ताइ मागिन्या हो, रे हरेक जइलाइ बड्ताइ सुम्पिदिराइछ, तइ बठेइ आजी बड्ता लिइन्या हो।