38 क्याकि जसेरि जलप्रलय भण्ना पइलि नोआ जहाज भितर पस्या दिन सम्म, मान्स खाइरया, पिरया रे ब्याबारि अद्दाथ्या,
क्याकि मर्या बठेइ जिउना भया मान्सले ब्या अद्दाइन, नति ब्या अरिदिनाहान, तर तिन स्वर्गमि भया स्वर्गदुत जसा हुनाहान जइले ब्या अद्दाइन्न।
तइ पछा म आफइलाइ भण्नउ, ए प्राण, भौत बर्ष पुग्द्या बड्ताइ अन्न तेरा निउति थुपदीरइछ। सुख-चैनमि बस। खा, पि, रे मजा अर।’
तर तइ दासले आफना मनमि “मेरा मालिक आउनाइ ढिला अद्द्या हुन” भणबर नौकर रे नौकरनिलाइ चुट्ट लाग्यो, रे त्यो खान, पिन रे मातिन लाग्यो भण्या,
तर तमन आफना बिसयमि होस अर्या, नत्र भण्या भोग-बिलास, मतवालीपन रे जीवनको फिक्रिले तमरो मन दबेलो, रे तमनमि अचानक पासो जसोइ आइ पड्डे हो।