28 तर तइ नौकरले निकलिबर जान्जेइ आफना संङि नौकरमी हइ एक जानो भेट्यो, जो तइको एक सय चाँदीका सिक्काको रिणि रइछ। उइको गलो समाइबर तइले भण्यो, ‘तेरो तिद्दु पड्डया ऋण मलाइ तिर।’
तब राजालाइ दया लागीबर तइलाइ छाडिदियो, रे तइको ऋण क्षमा अरिदियो।
तर तइको संङि नौकरले घोप्टिबर तइलाइ बिन्ति अद्द पस्यो, ‘ममि दया अर, म तमरो सब ऋण तिरि दिउलो।’
मान्सनसित एक दिनको द्याणी तोकिबर उइले तिननलाइ आफना अंगुरको बारीमि पठायो।
क्याकि यो तेल लगभग तीन सउ चादीका सिक्का भण्ना बरतामि बेच्च सकिन्थ्यो रे पैसा गरिबलाइ बाड्न सकिन्थ्यो।” आजी शिष्यले तइ स्वानिलाइ गालि दियो।
येशूले तिनलाइ भण्यो, “तमइले तिनलाइ केइ खानाइ दिय।” तर तिननले उनलाइ भण्यो, “कि हाम गइबर दुइ सय चाँदीका सिक्काको मोल तिरेर रोटा किनिबर तिननलाइ खानाइ दिउ ब?”
अर्खा दिन उइले दुइ चाँदीका सिक्का पौवा मालिकलाइ दिइबर भण्यो, ‘यइको हेरबिचार अरिदिया, रे और बड्ता खर्च लाग्या म फर्किबर आउन्ज्या तमलाइ तिरि दिउलो’।”
येशूले यो काहानि भण्यो, “एक जाना साउका दुइ रिणि थ्या। एकले पाँच सय चाँदीका सिक्का रे अर्खाले पचास चाँदीका सिक्का ऋण लइजाइराइथ्यो।
फिलिपले उनलाइ जबाफ दियो, “तिननले थोक थोकाइ खाय लगइ दुइ सय चाँदीका सिक्काका रोटाले पुग्द्या होइन।”