18 पइ येशूले भूतलाइ हकाद्द पस्या रे त्यो तइ मान्स बठेइ निकल्यो; पइ त्यो केटा उन्जेइ बठेइ निको भयो।
तब उनरा वाँ एक भूत लाग्या अन्धो रे लाटो मान्स लेया। येशूले तइलाइ निको बनायो, इति सम्मकि त्यो लाटो बोल्ल पस्यो रे धेक्द लगइ पस्यो
तब येशूले तइलाइ जबाफ दियो, “ए नारी, तेरो बिश्वास ठुलो रइछ। तुइले मन अर्या जसो तुलाइ होइजाउ।” तइकि चेली तसइ बेला निकी होइगइ।
तब येशूले भण्यो, “हे बिश्वासहिन मान्सन! म कब सम्म तमसित रउलो? रे म कब सम्म तमरो बिश्वास किलाइ रोकुँ? तइ केटालाइ मेरा वाँ ल्यास।”
पइ शिष्या गोप्यमि येशूका वाँ आइबर भण्यो, “हामले क्याकि तइ केटा बठेइ भूत निकाल्ल सकेइन?”
फनक्क फर्किबर हेरनज्या येशूले तइ स्वानी धेक्यो, रे भण्यो, “चेली, साहस अर, तेरा बिश्वासले तुलाइ निको बनाइराइछ।” त्यो स्वानी तसइ बेला निकी होइगइ।
भौत मान्स जो भौत किसम्का रोगले सिकिस्त थ्या, येशूले सबलाइ तिनरा बिमार बठेइ निको अर्यो रे भूतलाइ निकाल्यो, उनले भूतलाइ बोल्लु दिएइन क्याकि भूतलाइ थाथ्यो कि उन येशू खिष्ट हुन।
उइले इसो भण्यो क्याकि येशूले तइलाइ पइल्ली आज्ञा दिराइथ्यो, “ए भूत, यइ मान्स बठेइ निकलिबर जा।”
भौत मान्सन बठेइ भूत लगइ कला हाल्लाइ रे इसो भण्नाइ निकल्या, “तम परमेश्वरको चेलो हौ।” तर उनले तिनलाइ हकारिबर बोल्लइ दिएइन, क्याकि भूतले उन येशू ख्रीष्ट हुन भणि चिन्याथ्यो।
क्याकि भण्या उनले भूतलाइ तइ मान्स बठेइ निकलिबर जान्या आज्ञा दिइराइथ्यो। तइलाइ भौत बेर भूतले समाइराइथ्यो। तइलाइ पहरामि राखिराइथ्यो। तइलाइ साङलो रे नेलले बादिन्थ्या, तर तइले त्यो बन्धन टुटाउन्थ्यो। रे भूतले तइलाइ एकान्त ठाउँ तिर लइजन्थ्यो।
तर त्यो आउना आउनाइ भूतले तइलाइ लोटाइ हाल्यो, रे जोरले मडारमुडुर अददु लाग्यो। तर येशूले तइ भूतलाइ हकाद्द पस्या, रे तइ केटा निको बनाइबर तइका बाका जिम्मा लाइदियो।
तइले भौत दिन सम्म इसोइ अर्यो। तब पावलले दिक्क माणिबर फनक्क फर्किबर तइ भूत आत्मालाइ भण्यो, “येशू ख्रीष्टका नाउँमि म तुलाइ तइ बठेइ निकल्ल्या आज्ञा अद्दउ।” पइ त्यो भूत आत्मा तसइ बेला निकल्यो।