येशूले तइलाइ प्रेमले हेर्यो, रे तइलाइ भण्यो, “तुइले आजी एक कुरणी अददु पडद्या छ। जा, रे तेरा जी-जति लगइ छन बेच रे गरिबलाइ पैसा दिदे। यदि तु इसो अरन्छै भण्या तुइलाइ स्वर्गमि धन मिल्या छ। रे मेरा शिष्य हुनाइलाइ मेरा पछा लाग।”
जब तिनन सहर बठेइ बाइर जन्नाथ्या, तब सिमोन नाउको एक मान्स गाउँ बठेइ यरुशलेम सहरमि आउन्नाथ्यो। सिमोन कुरेनि सहरको थ्यो, रे उ सिकिंदर रे रुफसको बा थ्यो। सिपाइले उइलाइ आदेस दियो कि क्रुस उठाइबर तइ ठाउ सम्म लइजाउ, जाँ उन येशूलाइ क्रुसमि मद्द्या हुन।
तब येशूले आफना शिष्याका संङइनि भिडलाइ आफना वाँ बोलाइबर तिननलाइ भण्यो, “कोइ मान्स मेरो शिष्य बन्ना चाहन्छ भण्या तइले आफ्नो सब इच्छा त्यागउ। रे आफ्नो क्रुस उठाइबर शिष्य हुनाइलाइ मेरा पछा लागउ।
क्याकि मइले तमनलाइ सुसमाचार प्रचार अर्या हुनाले म अइल तमरा निउति कष्ट भोग्दाछु, रे म आफनाइ इच्छाले ख्रीष्टको तर्फ बठेइ यिन कष्ट भोग्दाछु, ताकि मण्डलिलाइ सहयोग अद्द सकु, जो उनरो शरीर जसाइ हुन।
परमेश्वरले तमनलाइ बोलाया एक कारण यो हो कि तमनले उनरो निउति कष्ट भोग्दु पड्डया हो। ख्रीष्ट, जइले तमरि निउति कष्ट भोग्यो, उन तमरो उदाहरण छन। तबइकिलाइ तमनले उनले अर्या कामको अनुकरण अददु पणन्छ।