48 जब जाल भरिन्छ, मछुवाले जाल किनारमि तानिबर ल्याउछ। रे तिनन बसिबर निका-निका माछालाइ भाडामी हाल्नछ रे खराबलाइ खितिदिन्छ।
अन्न पाकन्जा सम्म दुएइलाइ सङसङै बड्ड दिय, जब काट्टया बेला आउछ पइ म भणलो पइल्ली साँउ उपाण रे बाल्लाइलाइ तिनरा घुच्चा बना तर गउँ मेरा भकारिमि हाल।”
“आजी स्वर्गको राज्य समुद्रमी हाल्या माछा मद्द्या जाल जसो हो, जइले हरेक किसमका माछा बटोलन्छ।
संसारको अन्तमी इसोइ हुन्या हो स्वर्गदुत आउन्या हुन रे दुष्ट मान्सनलाइ धर्मि मान्सनका बिच बठेइ अलग पड्डया हुन।
अन्न निफण्नाइ उनले हातमि सुप्पो समाइ सक्या छ। निफुणिबर अन्न भकारीनि जमा अद्द्या हुन, तर भुसलाइ कभइ ननिम्द्या आगाइनी बाल्दिन्या हुन।”
जब एक दिन येशू गालील समुद्रका किनारइ किनार जानाथ्या, उनले दुइ भाइन पत्रुस भण्न्या सिमोन रे तइको भाइ अन्द्रियासलाइ समुद्रमी जाल हाण्नार्या धेक्यो, क्याकि तिनन माछा माद्या काम अरन्थ्या।