17 हामले तमरा निउति ब्याका गीत बजाया, तर तमन नाच्यानु। हामले बिलापको गीत बजाया, तर तमन रोर्यानु।
आब यइ पुस्ता तुलना म कि सित अरुँ? यो त बजारमि ना-न्नाना केटाकेटिले खेल्या जसो हो। केइ केटाकेटिले आफ्ना साथिनलाइ बोलाइबर भण्नाहान,
क्याकि यूहन्ना बेर-बेरि बर्त बसनथ्या रे मध्य खानाइन्नथ्या, रे तिनन भण्नाहान, ‘उइलाइ भूत लागिरइछ।’
येशूले जबाफ दियो, “जबसम्म ब्याउलो बर्याती सित रन्छ, ब्याउलाका साथी ब्याउला सित ब्यामि खुशी हुनान, कि तिनन सोक मनाउनाहान? तिन इसो अद्दाइनन क्याकि तिन सब खुशी छन, तर एक बेर यिसो समय आउन्या हो जब ब्याउलो बर्याती बठेइ अलग हुन्या हो। तइ पछा बर्याति बर्त बसन्ना।
जब येशू सासकका घर आया, उनले बाँसुली बजाउन्या रे भिडले खलबल मचाइरया धेक्यो।
“जब तसो हुन्नाथ्यो तसइ बेला तिनरो जेठो चेलो खेतमी काम अद्दाथ्यो, रे त्यो घरका नजिक पुगन्ज्या तइले नाचगानाको आवाज सुण्यो।
मान्सको ठुलो भिड उनरा पछा लाग्यो। तइमि स्वानिन लगइ थिन, जो बिलाप अद्दाइ रे रुन्नाथीन।
तिनन त बजारमि खेल्लया बालक जसा छन, जइले एक-अर्खालाइ यिसो भण्नाहान, ‘हामले तमराका निउति ब्यामि बजाउन्या गीत बजाया, तर तमन नाच्यानु। हामले बिलापको धुन बजाया, तर तमन रोर्यानु।’
सब जाना रुन्नारया रे बिलौना अद्दाथ्या, तर उनले भण्यो, “जन रोउ, उ मरेइ आथिन, तर सीरइछ।”