16 याकुब योसेफका बा थ्या, योसेफकि स्वानी मरियम थिन। मरियम येशूकी इजा थिन, जो ख्रीष्ट भणिनाहान।
एलिउद एलाजारका बा, एलाजार मत्तानका बा, मत्तान याकुबका बा थ्या।
सिमोन पत्रुसले उत्तर दिइबर भण्यो, “तम ख्रीष्ट हौ, जिबित परमेश्वरको चेलो हौ।”
उन ख्रीष्ट हुन भणि कसइलाइ जन भण्या भणि येशूले शिष्यालाइ कडा आज्ञा दियो।”
बुद्दिमान मान्सन गया पछा, प्रभुका एक स्वर्गदुत सुइनामी योसेफका वाँ धेका पड्या रे तिनले यिसो भण्यो, “उठ, बालक रे उनरी इजा मरियमलाइ लैयइबर मिश्र देशमि भाग। तुलाइ मइले नभणइय्याँ सम्म ताँइ बस, क्याकि राजा हेरोदले बालकलाइ माद्दाइ उनरो खोजी अद्दा छ।”
जब मान्स जम्मा भया पिलातस हाकिमले तिनलाइ सोध्यो तमन कि चाहन्छौ? म तमरा निउति कइलाइ छाडि दिउ? बरब्बा कि ख्रीष्ट भणिन्या येशूलाइ?
तब पिलातस हाकिमले तिननसित सोध्यो, “आब ख्रीष्ट भण्या येशूलाइ चाइ क्यारुँ पइ?” तिन सबले भण्यो, “तइलाइ क्रुसमि मारीदिय।”
हाम सब उनलाइ चिन्नाउ: यिन सिकर्मी मान्तरइ हुन। यिन मरियमका चेला हुन। याकुब, योसेफ, यहूदा रे सिमोन यिनरा भाइन हुन। यिनरी बैनिन लगइ हामसित छन। रे तबइकिलाइ तिननले येशूलाइ बिश्वास अद्दाइ इन्कार अर्यो।
तिन एक कन्या केटिका वाँ गया जइको मगनि राजा दाउदका बंशको योसेफ भण्न्या एक मान्ससित भयाथ्यो। तइ कन्याको नाउँ मरियम थ्यो।
उनलाइ धेकिबर उनरा इजा-बा छक्क पड्या, रे उनरी इजाले भण्यो, “ए चेला, तुइले हामलाइ यिसो कि अरि? हेर, तेरा बा रे म हइरान होइबर तुलाइ खोज्जाथ्या।”
येशूले आफ्नो सेवाको काम सुरु अद्दया बेला उन करीब तीस वर्षका होइरइथ्या। सब मान्स उन योसेफका चेला हुन भणि सोचन्थ्या। योसेफ एलिका चेला थ्या,
सबले उनरो बडवाँइ अर्यो, रे उनरो मुख बठेइ निकल्या कृपापूर्ण बचनमी छक्क पड्या, रे तिननले भण्यो, “यिन योसेफका चेला होइन्न ब?”
तइ स्वानिले उनलाइ भण्यो, “म जाँण्नउ, कि मसिह आउन्याहुन (जइलाइ ख्रीष्ट भणिन्छ), जब उन आउनाहान, तब उनले हामलाइ सब कुरणी बताउन्या हुन।”