46 तब शिष्यामि हइ ठुलो को हो भण्न्या बिसयमि आपसमा बिबाद चल्यो।
46 बार जना सिस्याका बिचमि को ठुलो हो भन्या बहस चल्यो।
एकइ परिबारका सदस्य भया जसेरि एक-अर्खालाइ प्रेम अर। आफइ भण्ना बड्ता औरलाइ आदर अर।
मलाइ अर्या अनुग्रह बठेइ तमनमि हइ हरेकलाइ म अनुरोध अद्दउ, तमन जसा छौ तइ भण्ना बड्ता आफइलाइ जनसमझउ। तर परमेश्वरले तमनलाइ दिया बिश्वासको परिमाण अनसार सन्तुलित बिचारले सोचउ।
गनगन रे वाद-बिबाद नअरिबर जम्माइ काम अर।
स्वार्थ रे घमण्डले केइ जन अर, तर नम्र होइबर एक-अर्खालाइ आफ भण्न्ना महत्वपूर्ण माण।
मइले मण्डलिका बिश्वासिलाइ पइल्ली चिठ्ठी लेख्याथ्या, तर डियोत्रिफसले मइले भण्या कुरणी स्वीकार अरेन, क्याकि उ सदाइ तमरो मण्डलिको अगुवा आफइ हुन खोजनथ्यो।