तिननले उनलाइ बैजनि रङका लत्ता नाटक अद्दाइलाइ लाइदियो जसो कि उन एक राजा हुन, रे उनरो हासो अददु पास्या। उनले काँडा भयको हाङ्गाको मुकुट बनाइबर खिसि काट्टाइ निउति उनरा मुन्टामि लाइदियो जसो कि उन एक राजा हुन, रे उनरो हासो अददु पास्या।
तइ आइमाइले बैजनि रे रातो लत्ता लाइराइथि, उइले आफ्ना शरीरलाइ सुण, रत्न रे मोतिले सिङारिएइ थी, तइका दाइन हातमि सुनको कटउरा थी जो दाखमद्यले भरियइ थी जइले घिनलाग्दो काम रे फोहोर यौन ब्यबहार जणाउन्छ।
तमले तइ सहरलाइ चरम पिडा रे दुःख दिनु पणन्छ जो उइको बिलासी जीवन रे आफइमी उनरो गर्बको बराबरि हुन्छ। उनले आफइलाइ भण्यो, ‘म मान्सनमि रानीले जसोइ सासन अद्द्या हु। म बिधवा होइन रे मइले सोकको अनुभव अद्द्या आथिन।’