29 कि खाउलो, कि पिउलो भणि तमन खोजीमि जनबस, रे चिन्ता लगइ जन माण्या।
29 “तबइलाइ कि खाउलो कि पिउलो भनिबर तमु जनखोजउ रे चिन्ता लइ जनअरउ।
“तबइकिलाइ तमनले चिन्ता अरिबर जन भण कि खाउलो, कि पिउलो, कि लाउलो?
येशूले आफना शिष्यालाइ भण्यो, “तबइकिलाइ म तमनलाइ भण्नउ, आफना प्राणकि निउति कि खाउला रे सरिरको निउति कि लाउला भणि चिन्ता जन अर।
तबइकिलाइ तमन तति नानो काम लगइ अरिसक्दान भण्या, जीवनमी और कुरणीको चिन्ता क्याइ अरन्छौ?
क्याकि सन्सारका सब मान्सन यिन चीजका खोजीमि रनाहान। तमनका परमेश्वर पिताले जाण्नाहान कि तमनलाइ यिन चिजको खाँचो छ।
तब येशूले तिननलाइ भण्यो, “जब मइले तमनलाइ पैसा, झोला रे बिना जुता सुसमाचार प्रचार अददाइ बाइर पठाइराइथ्या, कि तमनलाइ केइ कुरणीको कमी भयो?” तिननले भण्यो, “भएइन।”