49 येशूले जबाफ दियो, “मलाइ भूत लाग्या आथिन, तर म आफना पितालाइ आदर अद्दउ रे तमन मलाइ आदर अद्दान।
तर यो सुणिबर येशूले भण्यो, “यइ बिमारले मद्द्या होइन, तर यो परमेश्वरको महिमाकी निउति हो, कि यइ बठेइ परमेश्वरका चेलाको महिमा होउ।”
हे पिता, तम आफ्ना नाउँलाइ महिमित पाड।” तब स्वर्ग बठेइ एक यिसो आवाज आयो, “म कति महिमित छु भणि धेकाइराइछु, रे आजी धेकाउन्या हु।”
तमनले मेरा नाउँमि जसो सुकै माग्या लगइ चेलो बठेइ पिताको महिमा होइजाउ भणबर म त्यो अद्दउ।
जइ काम तमले मलाइ दिइराइथ्या, त्यो सकीबर मइले तमलाइ धर्तीमि महिमित बनाइराइछु।
भिडले जबाफ दियो, “तुलाइ भूत लागिरइछ। को तुलाइ माद्द खोज्जा छ?”
जइले मलाइ पठायो उन मसित छन। पिताले मलाइ एकलोइ छाड्या आथिन क्याकि उनलाइ सदाइ खुशी पाड्डया कुरणी म सदाइ अद्दउ।”
तब येशूकी निउति अपमान सहन्या योग्यका ठहरिया भण्नेइ कुरणीमि आनन्द मनाउनाइ तिनन यहुदि महासभा बठेइ बाइर निकलिबर गया।
सबलाइ था छ कि बैकानले लामा रौ पाल्यो भण्या त्यो तइको निउति लाजकि कुरणी हो।
जब हामरो शरीर गाड्डाहान, तब त्यो शरीर ननिको रे कमजोर हुन्छ। तर जब त्यो शरीर मर्या बठेइ जिउनो हुन्छ, तब त्यो शरीर सुन्दर रे बलियो हुन्छ।
जब मान्सनले येशूलाइ अपमान अर्यो, उनले तिनरो अपमान अरेइन। जब मान्सनले उनलाइ कष्ट दियो, उनले बादलमि तिननलाइ चोट पुर्याउन्या कोशिस कभइ अरेइन। बरु, उनले सहयोगकि निउति परमेश्वरमि भरोसा राख्यो। उनलाइ थाहा थ्यो कि परमेश्वरले सदाइ मान्सनको न्याय उचित रितिले अददाहान।