पइ येशू रे उनरा शिष्या यरुशलेम सहर आइबर मन्दिरको आगनमी पुग्या। पइ उनले मन्दिरमि बलिदानकि निउति प्रयोग अरिन्या जनाबर रे अन्य चिज कीन बेच अद्द्यालाइ यइ क्षेत्र बठेइ बाइर निकाल्दियो। रे रुप्या साँट्या मान्सनकि टेबुल रे बलिदानकि निउति परेवा बेच्या बस्या मान्सनकि कुर्सिलाइ घोप्टेइ दियो।
तसइ बेला येशूले भिडलाइ भण्यो, “कि तम मलाइ डाँका माणिबर म किलाइ तरबार रे लठ्ठा लेइबर पकोड्डयाइ आया हौ?” म दिन दिनै तमसित मन्दिरमि बसिबर शिक्षा दिन्थ्या, रे तमले मलाइ पकोड्यानु।
तब येशू मन्दिरमि सिकाउनथ्या, उनले जोरले भण्यो, “तमन मलाइ पछेणन्छौ, रे म काँ बठेइ आया हु, त्यो लगइ जाँणन्छौ। म आफनाइ मनले आया होइन। तर जइले मलाइ पठाया हो, उन इमानदार छन। तमन उनलाइ पछेण्नानु,