1 येशू गालील जिल्लाको समुद्र अथवा तिवेरियास सहरको समुद्रका पारिबटा पुग्या।
येशू ताँ बठेइ निकलिबर गालील समुद्रको किनार होइबर गया, रे पहाडमि उकल्या रे ताँइ बस्या।
जब एक दिन येशू गालील समुद्रका किनारइ किनार जानाथ्या, उनले दुइ भाइन पत्रुस भण्न्या सिमोन रे तइको भाइ अन्द्रियासलाइ समुद्रमी जाल हाण्नार्या धेक्यो, क्याकि तिनन माछा माद्या काम अरन्थ्या।
एक दिन मान्सन परमेश्वरको बचन सुण्न्नाइलाइ येशूका वलतिर पलतिर घोचाघोच अद्दाथ्या, रे उन गनेसेरेत तालका (यो गलिल समुन्द्रको अर्खो नाउँ हो) किनारमी कलिरइथ्या।
यिन कुरणी पछा तिवेरियासको समुद्रको (गालीलको समुद्र) किनारमी येशूले आफलाइ आजी शिष्याका वाँ प्रकट इसेरि अर्यो कि
पइलगइ जाँ येशूले धन्यबाद दिबर रोटा ख्वायाथ्यो तसइ ठाउका नजिक तिवेरिया सहर बठेइ और ना ताँ आया।
तइ पछा येशू गालील जिल्लामणि घुम्द पस्या, तर यहुदिया जिल्लामि उन जानाइ खोजेइन, क्याकि यहुदि मान्सन उनलाइ माद्या दाउमि थ्या।
तब तिननले तइलाइ सोध्यो, “तु कसेरी धेक्द्या भइ?”