तसइ बेला येशूले भिडलाइ भण्यो, “कि तम मलाइ डाँका माणिबर म किलाइ तरबार रे लठ्ठा लेइबर पकोड्डयाइ आया हौ?” म दिन दिनै तमसित मन्दिरमि बसिबर शिक्षा दिन्थ्या, रे तमले मलाइ पकोड्यानु।
तइ पछा येशू तिनरा यहुदि सभाघरमी सिकाउनाइ, परमेश्वरको राज्यको सुसमाचार सुणाउनाइ, रे मान्सनमि लाग्या सब किसिमका रोग रे दुर्बलता निका बनाउनाइ सारा गालील जिल्ला भरि घुम्या।
तइ पछा येशू रे उनरा शिष्या गालील जिल्लाका भौत सहर रे गाउँ बठेइ गया। तिनन यहुदि सभाघरमी सिकाउनाइ, परमेश्वरको राज्यको सुसमाचार प्रचार अद्दाइ रे सब किसिमका रोग रे दुर्बलता निको अद्दाइ गया।
तब येशू मन्दिरमि सिकाउनथ्या, उनले जोरले भण्यो, “तमन मलाइ पछेणन्छौ, रे म काँ बठेइ आया हु, त्यो लगइ जाँणन्छौ। म आफनाइ मनले आया होइन। तर जइले मलाइ पठाया हो, उन इमानदार छन। तमन उनलाइ पछेण्नानु,
तमरा बिसयमि भण्नाइ रे न्याय अद्दाइ भौत कुरणी मसित छन तर जइले मलाइ पठाया हो, उन सत्य हुन पइ उन बठेइ मइले जी सुण्या तिन कुरणी म संसारका मान्सनलाइ भण्नउ।”