येशूले तइलाइ भण्यो “तु सिद्द हुन चाहन्छइ भण्या जा, रे तेरा जी-जति लगइ छन बेच रे गरिबलाइ पैसा दि दे। यदि तुइले इसो अरन्छइ भण्या तुइलाइ स्वर्गमि धन मिल्लया छ। रे मेरा शिष्य हुनाइलाइ मेरा पछा लाग।”
पिता परमेश्वर ममि छन, रे म पिता परमेश्वरमि छु भणबर कि तु बिश्वास अद्दैनी? जइ कुरणी म तमनलाइ भण्नउ, त्यो मइले मेरो आफनाइ अधिकारमि बोल्या होइन तर ममि बास अद्दया परमेश्वर जी अद्द चाहानाहान तेइ अद्दाहन।
तब येशू मन्दिरमि सिकाउनथ्या, उनले जोरले भण्यो, “तमन मलाइ पछेणन्छौ, रे म काँ बठेइ आया हु, त्यो लगइ जाँणन्छौ। म आफनाइ मनले आया होइन। तर जइले मलाइ पठाया हो, उन इमानदार छन। तमन उनलाइ पछेण्नानु,
तमरा बिसयमि भण्नाइ रे न्याय अद्दाइ भौत कुरणी मसित छन तर जइले मलाइ पठाया हो, उन सत्य हुन पइ उन बठेइ मइले जी सुण्या तिन कुरणी म संसारका मान्सनलाइ भण्नउ।”
येशूले तिननलाइ भण्यो, “यदि परमेश्वर तमरा पिता भया भयले तमनले मलाइ प्रेम अद्देइन्थ्या क्याकि म परमेश्वर बठेइ आया हु। म आफइ बठेइ आया होइन, तर उनले मलाइ पठायाको हो।