36 सिमोन पत्रुसले उनलाइ भण्यो, “प्रभु तम काँ जान्या हो रे?” येशूले जबाफ दिए, “जाँ म जानउ ताँ तमन मलाइ अइल पछयाउन सक्दानु तर पछा सक्द्या हौ।”
“हे मेरा प्यारा नाना बालक हो म तमनसित अझै केइ बेर छु। तमन मलाइ खोज्जया हो, तर तमनले मलाइ पाउन्या होइनु। मइले यहुदि अगुवानलाइ भण्या जसेरि तमनलाइ लगइ भण्नउ, ‘म जाँ जान्ना छु ताँ तमन आइ सक्दानु।’
मेरा पिताका घरमि बस्स्या ठाउँ बड्ताइ छ। यदि यो सत्य नभया भयले, मइले तमनलाइ यो भण्नेइ थेइन। म तमरि निउति ताँ ठाउँ तयार पाड्डाइ जान्ना छु।
तब उनरा कसइ कसइ शिष्यले एक अर्खासित भण्यो, “उनले हामलाइ यो कि भण्या हो? ‘थोकाइ बेर पछा तमन मलाइ धेक्द्या होनु’, तर आजी थोकाइ बेर पछा तमन मलाइ धेकन्छौ, रे ‘क्याकि म पिता वाँ जान्नार्याँउ’।”
आब म मलाइ पठाउन्या वाँ जान्नार्याउ, तर तम काँ जान्ना छौ? भणबर तमन कोइलगइ मलाइ सोद्दानु।
क्याकि म जाण्नउ कि म छटाइ मद्द्या हु, क्याकि हामरा प्रभु येशू ख्रीष्टले मलाइ स्पष्ट रुपमि त्यो धेकाइदिया छ।