27 पइ यहूदा इस्करियोतले रोटाका बुजा खान्जेइ सैतान तइमि पस्यो। तब येशूले तइलाइ भण्यो, “तु जी अद्दया हइ, छट्टाइ अरिहाल।”
तब त्यो भूत जान्छ, रे आफ भण्ना बड्ता दुष्ट और सात भूतलाइ आफसित ल्याउछ, रे तिनन मान्सनका भित्तर पसिबर बसाहान, छाड्डीबार तइ मान्सनको हालत पइल्लिको भण्ना झिक खराब हुन्छ। येइ दुष्ट मान्सनका पुस्तालाइ लगइ इसोइ हुन्या हो।”
तब येशूले तइलाइ भण्यो, “सैतान, तु याँ हइ दुर जा! पबित्र सास्त्रमि लेखिरइछ, तुइले आफना प्रभु परमेश्वरको घोप्टिबर आराधना अर, रे उनरो मान्तरइ सेवा अर।”
त्यो केटि झट्ट हतारिबर भितर राजा हेरोदका वाँ गइ, रे यिसो भणबर बिन्ति अर्यो, “हजुरले अइल मलाइ बप्तिस्मा-दिन्या यूहन्नाको मुन्टो काटीबर थालमि दियाको म चाहानौ।”
तब बार शिष्यामि हइ एक जाना यहूदा इस्करियोत भितर सैतान पस्यो।
येशू रे येशूका शिष्या बसाइतक खाना खान्नाथ्या। सैतानले पइल्ली बठेइ येशूलाइ धोका दिनाइलाइ सिमोनको चेलो यहूदा इस्करियोतका मनमि येशूलाइ पकडाइ दिन्या मन हालि सक्या रैछ।
तर खाना खानाइलाइ बस्या शिष्या कसइलाइ था थेइन, कि येशूले उइलाइ कि भण्यो।
येशूले तिननलाइ भण्यो, “कि तमन बार जनालाइ मइले चुनेइन ब? तर तमनमि हइ एक जाना सैतानको कब्जामी छ।”
तर पत्रुसले भण्यो, “ए हननिया, पबित्र आत्मासित झुटि बोल्या रे जमिन बेच्या रुप्या बठेइ केइ हिस्सा आफसित राख्द्या कुरणी सैतानले कसेरी तेरा मनमि हाल्दियो?