जब येशूले यिन कुरणी भण्यो तब उन आत्मामी ब्याकुल भया रे आफ्ना शिष्यालाइ भण्यो, “साँच्चि, म तमनलाइ भण्नउ कि तम जो मसित खानाइ खान्नाछौ, तम मध्ये एकले मलाइ दुसमनका वाँ पकडाउनालाइ सहयोग अद्द्या हो।”
जबसम्म म तिननसित थ्या, तमले मलाइ दिया तमरा नाउँमि तिननलाइ सुरक्षित राख्या रे तिनरो रक्षा अर्या। पइ तिननमि हइ जो मान्स हराया थ्यो। तइ बाहिक और कोइ नष्ट भएइन, ताकि पबित्र सास्त्रमि लेखिया कुरणी पुरा हौ।