17 तबइकिलाइ प्रभुले पबित्र सास्त्र बठेइ भण्नाहान, तमन तिनन अबिश्वासीनका बिच बठेइ निकलिबर आस, रे तिनन बठेइ तमन अलग होउ, परमप्रभु भण्नाहान असुद्द कुरणी बठेइ टाडा बस, रे म तमनलाइ ग्रहण अद्दया हु।
और बड्ताइ कुरणी बठेइ पत्रुसले तिननलाइ बार-बार गवाही भण्यो, रे यिसो भणबर अर्ति दियो, “यइ दुष्ट पुस्ता बठेइ तमनले आफइलाइ बचा।”
तबइकिलाइ ख्रीष्टले तमनलाइ स्वीकार अर्या जसेइ एक-अर्खालाइ स्वीकार अर, तमनले यिसो अर ताकि मान्सनले परमेश्वरको महिमाको अद्द सक्द्या हुन।
तबइकिलाइ हे प्रिय हो, हामसित यिन प्रतिज्ञा भया हुनाले हरेक किसमको ननिका काम अद्द छाड, जइले हामरो शरीर रे आत्मालाइ अशुद बनाउन्छ, परमेश्वरको आदर अरिबर हामले पूरारुपमी पबित्र जीवन बिताउन्या प्रयास अददु पणन्छ।
तब मइले स्वर्ग बठेइ यिसो भण्नारया अर्खो सोर सुण्या: “तमन, जो मेरो छौ, तइ सहर छाड। बेबिलोनको सहरका पापसित जन जा ताकि तमन तिननसित सजाय पाउनानु।