आब तइले पड्या पबित्र सास्त्रको खण्ड यो थ्यो, “जसेरि भेडा काटिनाइ लैजाइन्छ, रे थुमा उन काटिन्ज्या अगाडी चुप्प रन्छ, तसेरि जब मान्सनले उनलाइ दुख दियो, उइले आफ्नो मुख खोलेइन।
तबइकिलाइ बिश्वासि भाइन हो, हामरि निउति परमेश्वरको ठुलो कृपाका लाग्दा म तमनलाइ अनुरोध अद्दउ, कि तमन आफना जिवनलाइ पबित्र रे परमेश्वरलाइ ग्रहणयोग्य जिउनो बलिका रुपमि अर्पण अर। परमेश्वरलाइ आराधना अद्द्या सत्य तरिका तेइ हो।
म तमरा वाँ आया पछा तमन मइले कि अर्या चाहान्छौ? तर तमनले अइल लगइ ननिका काम अद्द छाडयानु भण्या, म तमनलाइ भौत हकाद्या हु। यदि तमनले ननिका काम अद्द छाडया भण्या म तमनसित नम्र रे प्रेमसित ब्यबहार अद्दया हु।
क्याकि केइ मान्सन भण्नाहान, तइले लेखेइ चिठ्ठी गहकिलि रे प्रभाबशाली हुन्छे, तर त्यो आफइ हाजिर हुन्तक भण्या त्यो कमजोर हुन्छ रे तइको बचनको केइ महत्त्व हुनइन।
केइ मान्सनले भण्या छन कि हाम यइ संसारका मान्सन जसाइ ब्यबहार अददाउ। तबइकिलाइ जब म आउनउ तब म तिननसित कठोर हुनु पड्डया छ। म जोरसित बिन्ति अद्दउ कि जब म आउन्या हु तब मइले तमनसित कठोर ब्यबहार अददु पड्डया आथिन।
तमन बाइर धेकिन्या कुरणीलाइ हेरन्छौ। यदि कसइ मान्सलाइ यो भरोसा छ कि उ ख्रीष्टको हो भण्या, उइले आजी आफइलाइ याद अराओस कि जसो उ ख्रीष्टको हो, हाम लगइ ख्रीष्टइका हौ।
कि तमन सोचन्छौ कि मइले तसो नअर्या हुनाले, म लज्जित छु? तर कसइले केइ कुरणीमि घमण्ड अरन्छ भण्या, म लगइ तिन कुरणीमि घमण्ड अद्दउ। हो, म मुर्खइ जसेरि बोल्ला छु।
तबइकिलाइ मइले प्रभुको सेवा अर्या हुनाले म झेलमि छु तमनलाइ बिन्ति अद्दउ, कि परमेश्वरले तमनलाइ आफ्नो सन्तान हुनाइलाइ बोलाया त्यो बोलावट अनसार आफ्नो जीवन बिता।
तमन ख्रीष्टका बिश्वासमि अटल रे स्थिर हुनु पणन्छ, जसो एक घरको जग पखानमि बनाया हुन्छ, रे सुसमाचारमि बिश्वास अर्या हुनाले अइल तमनसित भया आसा जन छाड्ड। यो सुसमाचार संसारमी भया सब मान्सनलाइ प्रचार अरिया हो, रे म, पावल यो सुसमाचार प्रचार अद्य सेवक बन्या हु।
म पावल आफ्नाइ हातले यो लेख्दाछु। त्यो ऋण म आफइ तिरि दिउलो। तमलाइ पइल्ली बठेइ था छ कि यदि मइले तमलाइ सहयोग नअर्या भया तम आफइ नयाँ जीवन पाउन्या थ्यानु, तबइकिलाइ तम मेरा लगइ रिणि छौ।