तर मइले तिननलाइ भण्या, “मान्सलाइ दोषि नलाउनज्या सम्म रोमी सरकारको सजाय दिन्या चलन आथिन। दोस लाग्या मान्सले दोस लाउन्या मान्सनका अगाडी आफ्ना कुरणी सुणाउन्या मौका पाउनु पणन्छ।
यदि और मान्सनले म येशू ख्रीष्टको छान्या शिष्य हु भणबर स्वीकार अद्दाइन भण्या, तमन बिश्वासीले तइलाइ स्वीकार अददु पणन्छ। क्याकि मइले तमरा वाँ सुसमाचार लेया। प्रभु येशूमि तमरो बिश्वासले म एक येशू ख्रीष्टको छान्या शिष्य हु भणबर प्रमाणित अरन्छ।
तबइकिलाइ म तमरा वाँ आउना हइ पइल्ली म तमनलाइ यो कुरणी लेख्दाछु, ताकि प्रभुले मलाइ तमनलाइ दण्ड दिन्या अधिकार दिया छन भणि म तमनलाइ धेकाउन सकु। क्याकि म आफ्नो अधिकार प्रयोग अरिबर तमनलाइ बिश्वासमि बलियो बनाउन चाहानउ, नास अद्द चाहानइन।
तमन बिश्वासमि बलिया छौ कि आथिन भणि आफले आफइलाइ जाँचिबर हेर रे जाँच कि तमरो बिश्वास सत्य छ कि आथिन। तमन जाँचमि असफल भया आथिनु, यदि तमन जाणन्छौ कि येशू ख्रीष्ट तमनमि छन।
तमन सबकिलाइ मइले इस्याँ सुच्चु ठीक छ, क्याकि म तमन सबलाइ भौत प्रेम अद्दउ, क्याकि म याँ कैदमी छु रे सुसमाचारको रक्षा रे यइलाइ सत्य साबित अद्दाइ दुएइ काममी तमन मसित परमेश्वरको अनुग्रहमी सहभागी भयाछौ।
जब म पइल्ली बेर अदालतमि आफइलाइ सत्य साबित अददाइ गया तब कोइलगइ मेरो पक्षमि थेइन्न। तर सबले मलाइ छाड्यो। परमेश्वरले यइ कुरणिका बिरोधमी तिननलाइ केइ जन अरुन। म प्रार्थना अद्दउ कि तिननले मलाइ छाड्या कुरणीकिलाइ परमेश्वरले क्षमा अरुन।