10 इसुले तिनुलाइ भुन्यो, “तमु जइ घर पसन्छउ, तइ गाउँबटहइ ननिकलन्ज्यासम्म तसइ घर बस।
10 रे “जब कसइले तमलाइ आफ्ना घरमि बोलाउछ भण्या, जबसम्म तइ गाउँमी बसन्छौ तब सम्म ताँइ बस।
पइ कसइ ठउँर तमरो स्वागत भएइन भन्या, रे मान्सले तमरो बचन सुन्न इनकार अर्यो भन्या, तइ ठउँरहइ निकलन्तग तिनरा बिरुद्रमि चेतावनिकि निउति आफना खुट्टाको धुलो टकटक्याइ दिय।”
जुता लगा, तर अउर लत्ता जनलइजा।”
जइ घरका मान्सनले तमुलाइ स्वागत अद्दाहान्, तइ गाउँबटहइ बिदा नहुन्ज्यासम्म तसइ घरमि बस्।
बिस्वास अरिबर लिडियाले रे तिनरा घरका सप्पइले बप्तिस्मा लियो। तइपाछा तिनले हामुलाइ आफना घरमि बस्साइलाइ इसेरि बिन्ति अर्यो, “तमुले मुलाइ साँच्चि प्रभुमि बिस्वास अरेइ बइनि मानन्छउ भन्या मेरा घरमि आइबर बस।” इसेरि तिनले हामुलाइ आफना घरमि जानाइलाइ कर लायो।