11 ‘मु तुखि भुन्नउ उठ, रे आफनो ओछ्यान बोकिबर घर जा!’”
11 “म तुलाइ भण्नउ उठ, रे आफ्नो बिस्त्तरा समा रे घर जा।”
तबइ दयाले भरिबर इसुले आफनो हात पसारिबर तइलाइ छोयो, रे तइखि भुन्यो, “मु चाहानउ तु निको होइजा।”
तर हेर, यइ धर्तिमि मान्सका चेलालाइ पाप छिमा अद्या अधिकार छ भन्न्या कुराको प्रमाण मु तमुलाइ दिनउ। तबइ इसुले तइ लुल्या पण्या बिमारिलाइ भुन्यो,
सप्पइले हेद्दा हेद्दाइ त्यो मान्स जुणुक्क उठ्यो, रे आफनो ओछ्यान बोकिबर हिट्यो। तिनु सप्पइ मान्स अचम्म पड्या, रे “हामुले त यसो कइलेइ धेक्या थेएइन्” भुन्नाइ तिनु परमेस्वरको प्रसम्सा अद्दलाग्या!