40 मुइले हजुरका सिस्यानलाइ भुत निकालिदिय भनिबर खुसामत अर्या, रे तिनुनले सकेइन।”
40 तइ भूतलाइ निकालिदिय भणबर मइले तमरा शिष्यालाइ बिन्ति अर्या, तर तिननले सकेइन।”
इसुले बारइ जना सिस्यालाइ बोलायो, रे तिनुनलाइ सप्पइ किसिमका भुत निकाल्या रे बिमारिनलाइ निको पाड्या सक्ति रे अधिकार दियो।
भुतले तइलाइ जनज्यालइ समाउन्छ रे त्यो कालाहालन्छ। मुखबटहइ फिज निकालन्छ, घडबणिन्छ रे तइलाइ चोट नलाउन्ज्यासम्म छाड्डइन्।
इसुले भुन्यो, “कसा बिस्वास नभया रे भ्रममि पड्या मान्सन रइछउ! तमुसङ मु कति दिनसम्म बस्लो? मुइले तमलाइ कन्ज्या सम्म सहनु हो?” तइपाछा इसुले केटाका बालाइ भुन्यो, “तमरो चेलो याँ ल्यास्।”