4 जइ घरका मान्सनले तमुलाइ स्वागत अद्दाहान्, तइ गाउँबटहइ बिदा नहुन्ज्यासम्म तसइ घरमि बस्।
4 जइ घर तमन पसन्छौ ताँइ बस, रे ताँइ बठेइ बिदाबारि अर।
इसुले तिनुलाइ भुन्यो, “तमु जइ घर पसन्छउ, तइ गाउँबटहइ ननिकलन्ज्यासम्म तसइ घर बस।
इसुले तिनुनलाइ भुन्यो, “तमरा यात्राकि निउति आफुसित केइ जन्लइजा। लठ्ठि, झोला, रुप्या, खान्या कुरा रे लत्ता समेत जन्लइजा।
कसइ ठउँरका मान्सनले तमुलाइ स्वागत अरेन् भन्या तिन मान्सनलाइ परमेस्वरले अद्या न्यायको चेताउनि दिनाइलाइ आफना खुट्टाको धुलो तिनरा बिरुद्दमि गवाइकि निउति टट्क्याइबर त्यो सहर छाडिदिय।”
बिस्वास अरिबर लिडियाले रे तिनरा घरका सप्पइले बप्तिस्मा लियो। तइपाछा तिनले हामुलाइ आफना घरमि बस्साइलाइ इसेरि बिन्ति अर्यो, “तमुले मुलाइ साँच्चि प्रभुमि बिस्वास अरेइ बइनि मानन्छउ भन्या मेरा घरमि आइबर बस।” इसेरि तिनले हामुलाइ आफना घरमि जानाइलाइ कर लायो।