4 उंदे कन्ने आखया गीया के नां तरती दी काह गी, नां कुसे अरियाली गी, नां कुसे बूट्टे गी नुस्कान पूजे, सिर्फ ओनें मनुक्खें गी नुस्कान पजान जिंदे उपर परमेसर दी मोर नेईयैं।
किके चुठे मसीह ते चुठे नबी उठी खड़ोघन, ते मते चेन्न ते चमत्कारी कम दसघंन के जेगर ओई सकग तां चुनें दे लोकें गी बी परमाई दें
परमेसर दी पवित्र आत्मा गी तुन्दे जीनें कन्ने दुखी मत करो, जेस कन्ने थुआड़े उपर छुटकारे दे देन आसतै मोर लाइ गेदी ऐ।
पी आऊँ दृष्टि कित्ती, ते दिखो, ओ मेम्ना सिय्योन पाड़ उपर खडोते दा ऐ, ते ओदे कन्ने एक लख चरताली हजार मनुक्ख ऐ, जिंदे मथे उपर उंदे पिता दा नां लिखे दा ऐ।
ते आऊँ ओनें चोने प्राणियें बिचा एक शब्द ए आखदे सुनया, “दीनार दा सेर उपर कनक, ते दीनार दा त्रै सेर जौ, लेकन तेल ते अंगुरें दा रस दा नुस्कान नी करयो।”
एस दे बाद आऊँ तरती दे चोने कोने उपर चार सोर्गदूत खड़ोते दे दिखे। ओ तरती दी चारें हवाएं गी थमे दे हे तां जे तरती जा समुंद्र जां कुसे बूट्टे उपर हवा नां चलै।
पैले सोर्गदूत ने तुरी फुकी, ते खून कन्ने मिले दे ओलै ते अग्ग पैदा ओई, ते तरती उपर सुट्टी गई; ते तरती दी एक तिहाई जली गई, ते साड़े सैली काह बी जली गई।