पर अपने दिलें च जड़ नेई पकड़ने दे कारन ओ थुड़े गै दिनें आसतै रौदे न, एसतुं बाद जेसलै वचन दे कारन दुए लोक उनेंगी कलेश यां दोख दिन्दे न तां ओ तौलै गै ठोकर खन्दे न।
लेकन जेड़ा कोई ओस पानी बिचा पीग जेड़ा आऊँ उसी देगा, ओ पी मेशा तकर त्रै दा नेई रौग; वरन जेड़ा पानी आऊँ उसी देगा, ओ ओसदे बिच एक चश्मां बनी जाग जेड़ा मेशा दी जिंदड़ी आसतै उछलदा रौग।”