11 ते सारे सोर्गदूत उस्स संहासन ते प्राचीनें ते चोने लोगयें दे चारें पासे खड़ोते दे न; पी ओ संहासन दे समुक मुंह दे पार किरी गै ते परमेसर गी मत्था टेकियै आखया,
ओस बेलै चौबी प्राचीन संहासन उपर बैठने आले दे समुक किरी जांघन, ते उसी जेहड़ा जुगा नु जुग जिंदा ऐ परणाम करघंन; ते ओ अपने-अपने मुकट संहासन दे समुक ए आखदे ओई सुट्टी देघंन,
चोने प्राणियें दे छें-छें पर न, उंदे चोने बखी ते कोल अखीयाँ गै अखीयाँ न; ते ओ रात देन बगैर अराम दे ए आखदे रैंदे न, “पवित्र, पवित्र, पवित्र प्रभु परमेसर, सर्वशक्तिमान, जेहड़ा ऐहा ते जेहड़ा ऐ ते जेहड़ा औने आला ऐ।”