10 ते बड्डे शब्द कन्ने पुकारिऐ आखदी ऐ, “उद्धार आसतै साड़े परमेसर दा, जेहड़ा संहासन उपर बैठा ऐ, ते मेम्ने दा जय जय कर उवै!”
ते अर लोक परमेसर दे उद्धार गी दिखगन।”
अगलै धयाडै ओनें यीशु गी अपनी बक्खी औंदे दिखियै आखया, “दिख्खो, ए परमेसर दा लेल्ला ऐ जेड़ा दुनियां दा पाप चुकी लेई जंदा ऐ।
ते ओसने यीशु उपर जेड़ा जा करदा हा दिखियै आख्या, दिख्खो ए परमेसर दा लेल्ला ऐ।”
तोस सामरी लोक जिसी नेई जांनदे, ओसदा पजन करदे ओ; ते अस युदी जिसी जाननयां ओसदा पजन करनयां; किके मुक्ति यहूदीयें बिचा ऐ।
किके विश्वास थमां क्रपा कन्ने गै थुआड़ा उद्धार ओया ऐ; ते थुआड़े थमां नेई, वरन परमेसर दा दान ऐ,
पी आऊँ सोर्ग थमां ए बड़ा शब्द ओदे सुनया, “हूंन साड़े परमेसर दा उद्धार ते समर्थ ते राज ते ओदे मसीह दा आक्क परकट ओया ऐ, किके साड़े प्रां उपर कसुर लाने आला, जेड़ा रात धयारे साड़े परमेसर दे समुक उंदे उपर कसुर लांदा हा, डिगाई दिता गीया।
एस दे बाद आऊँ सोर्ग च मनो बड़ी पीड गी उच्चे शब्द कन्ने ए आखदे सुनया, “हल्लेलुयाह! उद्धार ते मैह्मा ते समर्थ साड़े परमेसर दी गै ऐ।
जेहड़ा संहासन उपर बैठा दा हा, उस्स ने गलाया “दिख, आऊँ सब किश नमां करी देना।” पी उस्स ने आखया, “लिखी ले, किके ए वचन वश्वासयोग ते सच्चाई आले न।”
पी श्राप नेई ओग, ते परमेसर ते मेम्ने दा संहासन उस्स शैर च ओग ते ओदे दास उस्स दी सेवा करघंन।
ते उस्स संहासन दे समुक मनो बिल्लोर जेया शीशे दा समुंद्र ऐ। संहासन दे बिच ते संहासन दे चोने पासें चार लोग न, जिंदे अग्गें-पिछें अखीयाँ गै अखीयाँ न।
उस्स ने आईयै ओदे सज्जे हत्थ च जेहड़ा संहासन उपर बैठा हा, ओ कताब लेई।