जेस ले सतमें दूत ने तुरी फुकी, ते सोर्ग बिच एस दे बारै च बड्डे बड्डे शब्द औंन लगे; “जगत दा राज साड़े प्रभु दा ते ओदे मसीह दा ओई गीया ऐ, ते ओ जूगे जूगे राज करग।”
ते जातीयें गुस्सा कित्ता, ते तेरा प्रकोप आई पेया, ते ओ समां आई पूजे दा ऐ के मरें दा न्याय कित्ता जा, ते तेरे दास औने पविखवक्ताऐं ते पवित्र लोकें गी ते ओनें निकें बड्डें गी जेड़े तेरे नां कन्ने डरदे न बदला दिता जा, ते तरती दे बगाड़ने आले नाश कित्ते जान।”
ओस बेलै आऊँ अग्ग मिले दे कच्चे दा एक समुंद्र दिखिया; ते जेड़े लोक उस्स जानबर उपर ते उस्स दी मूरत उपर ते ओदे नां दे अंक उपर जीत आसल कित्ती हे, उनेंगी उस्स कच दे समुंद्र दे कोल परमेसर दी वीणें गी लेते दे खड़े दिखया।
“ओ मेम्ने कन्ने लड़घंन, ते मेम्ना उंदे उपर जीत आसल करग, किके ओ प्रभुएं दा प्रभु ते राजें दा राजा ऐ, ते जेड़े बलाए दे ते चुने दे ते विश्वासी न ओ ओदे कन्ने न; ओ बी जीत पाघंन।”