7 पैला लोग शेर जेया ऐ, ते दुआ लोग बछड़ें जेया ऐ, त्रिये लोग दा मुंह मनुक्ख जेया ऐ, ते चोथा लोग उड़दे उकाब जेया ऐ।
ए विश्वासी प्राओ, तोस समझ च बच्चें आला लेखा नेई बनो; पी बी बराई च तां बच्चे रवो, लेकन समझ च सयानें बनो।
ते उस्स संहासन दे समुक मनो बिल्लोर जेया शीशे दा समुंद्र ऐ। संहासन दे बिच ते संहासन दे चोने पासें चार लोग न, जिंदे अग्गें-पिछें अखीयाँ गै अखीयाँ न।
जेस ले उस्स ने दुई मोर खोली, ते आऊँ दुए प्राणी गी ए आखदे सुनया, “आ!”
जेस ले उस्स ने त्रिया मोर खोली, ते आऊँ त्रिये प्राणी गी ए आखदे सुनया, “आ!” आऊँ दृष्टि कित्ती, ते दिखो, एक काला कोड़ा ऐ, ते ओदे सवार दे हत्थे च एक त्रकड़ी ऐ;
जेस ले उस्स ने चौथी मोर खोली, ते आऊँ चौथे प्राणी दा शब्द ए आखदे सुनया, “आ!”