ओ संहासन दे समुक ते चारें प्राणियें ते प्राचीनें दे समुक एक नमां गीत गा करदे हे। ओनें एक लख चरताली जार मनुक्खें गी छुड़ीयै, जेड़े तरती उपरा खरीदी लेते दे हे, कोई ओ गाना नेई सीखी सकदा हा।
ओस बेलै आऊँ अग्ग मिले दे कच्चे दा एक समुंद्र दिखिया; ते जेड़े लोक उस्स जानबर उपर ते उस्स दी मूरत उपर ते ओदे नां दे अंक उपर जीत आसल कित्ती हे, उनेंगी उस्स कच दे समुंद्र दे कोल परमेसर दी वीणें गी लेते दे खड़े दिखया।
जेस ले उस्स ने कताब लेई, ते ओ चारें प्राणी ते चौबी प्राचीन उस्स मेम्ने दे सामने किरी पे। उंदे बिचा अर एक दे हत्थे बिच वीणा ते तूफ, जेकीयां पवित्र लोकें दी प्रार्थनां न, कन्ने परोचे दे सुन्ने दे कटोरे हे।
ते सारे सोर्गदूत उस्स संहासन ते प्राचीनें ते चोने लोगयें दे चारें पासे खड़ोते दे न; पी ओ संहासन दे समुक मुंह दे पार किरी गै ते परमेसर गी मत्था टेकियै आखया,