ओ जागत जम्मी जेड़ा लोए दा दंड लेते दे सारीयें जातीयें उपर राज करने आला हा, ते ओ बच्चा इका एक परमेसर दे कोल ते ओदे संहासन दे कोल ठुआलीयै पजाई दिता गीया;
ओस बेलै ओ आत्मा च मिकी जंगल गी लेई गीया, ते आऊँ लाल रंग दे जानबर उप्पर, जेहड़ा निंदया दे नां कन्ने परोचे दा हा ते जेसदे सत्त सिर ते दस सिंग हे, एक जनानी गी बैठे दे दिखया।
ओस बेलै चौबी प्राचीन संहासन उपर बैठने आले दे समुक किरी जांघन, ते उसी जेहड़ा जुगा नु जुग जिंदा ऐ परणाम करघंन; ते ओ अपने-अपने मुकट संहासन दे समुक ए आखदे ओई सुट्टी देघंन,
पी आऊँ सोर्ग च ते तरती उपर ते तरती दे थलै ते समुंद्र दी सब बनाई दी चीजें गी, ते सारे किश गी जेहड़ा उंदे बिच ऐ, ए आखदे सुनया, “जेहड़ा संहासन उपर बैठा ऐ उस्स दा ते मेम्ने दा तन्वाद ते आदर ते मैमा ते राज जुगा नु जुग रवै!”