3 किके ओदे ब्यभिचार दी खतरनाक शराव दे कारन सारीयां जातीयां डिगी गईयां न, ते तरती दे राजें उस्स कन्ने ब्यभिचार कित्ता ऐ, ते तरती दे बपारी उस्स दी सुख विलास दे मते ओनें दे कारन सोखे ओए न।”
ते अपने-अपने सिरे उपर तूल सुट्टी देघंन, ते रोंदे ओई ते कलपदे ओई करलाई करलाईयै आखघन, आय! आय! ए बड़ा शैर जेसदी सम्पति दे रहें समुंद्र दे सारे चाज आले सोखे ओई गै हे, कड़ी पले च गै उजाडी गीया।
ते दियै दी लो पी कदें तेरे च नेई चमकग, ते मराज ते लाड़ी दा शब्द पी कदें तेरे च सनाई नेई देग; किके तेरे बपारी तरती दे प्रधान हे, ते तेरे टोने कन्ने सारीयां जातीयां परमाई दियां हियां।
जिन्नी उस्स ने अपनी बड़ाई कित्ती ते सुख विलास कित्ता, उन्नी उसी पीड़ ते दुःख देओ; किके ओ अपने मन च आखदी ऐ, आऊँ रानी ओई गेदी ऐं, विधवा नेई; ते शोक च कदें बी नेई पोगी।