किके परमेसर ओदे मने च ए पाई देग के ओ उस्स दी मर्जी पूरी करन, ते जेस ले तकर परमेसर दे वचन पूरे नेई ओई जान ओस बेलै तकर एक इक मन ओईयै अपना अपना राज जानबर गी देई देन।
जेड़ा जानबर तो दिखया ऐ, ओ पैलैं ते ऐहा लेकन हूंन नेईयैं, ते अथाह कुंड बिचा निकलियै नाश च पेई जाग; ते तरती दे रैने आले जिंदे नां जगत दी पैदाइश दे बेलै थमां जीवन दी कताब बिच लिखे नेई गै, एस जानबर दी ए दशा दिखियै के पैलैं ऐहा ते हूंन नेईयैं ते पी आई जाना, अचम्भा करघंन।
ते दियै दी लो पी कदें तेरे च नेई चमकग, ते मराज ते लाड़ी दा शब्द पी कदें तेरे च सनाई नेई देग; किके तेरे बपारी तरती दे प्रधान हे, ते तेरे टोने कन्ने सारीयां जातीयां परमाई दियां हियां।
किके ओदे ब्यभिचार दी खतरनाक शराव दे कारन सारीयां जातीयां डिगी गईयां न, ते तरती दे राजें उस्स कन्ने ब्यभिचार कित्ता ऐ, ते तरती दे बपारी उस्स दी सुख विलास दे मते ओनें दे कारन सोखे ओए न।”