किके परमेसर दा वचन जिंदा, ते कम करने आला, ते अर एक दोधारी तलवार थमां बी बड़ा पैन्ना ऐ; प्राण, ते आत्मा गी, ते जिदुं दे जोड़े-जोड़े गी अन्दर दी जगै गी बख करियै, आर-पार छेदी दिन्दा ऐ; ते मने दी पावनें ते वचारें गी परखदा ऐ।
पी आऊँ एक ते सामथ्य आले सोर्गदूत गी बदल ओड़े दे सोर्ग थमां उतरदे दिखया। ओदे सिर उपर मेघतनष हा। उस्स दा मुंह सूरज आले लेखे ते ओदे पैर अग्ग दे खंभे जे हे।
जाती-जाती गी मारने आसतै ओदे मुंह बिचा एक चोखी तलवार निकलदी ऐ। ओ लोए दा राजदंड लेते दे उंदे उपर राज करग, ते सर्वशक्तिमान परमेसर दे खतरनाक गुस्सै दी जलजलाहट दी शराव दे कुंड च दाख मिन्दगन।
“सरदीस दी कलीसिया दे दूत गी ए उक्म लिख, “जेसदे कोल परमेसर दी सत आत्मा ते सत तारे न, ओ ए आखदा ऐ के आऊँ तेरे कम्में गी जानना ऐ; तू जिंदा ते आखया जाना ऐ, लेकन ऐ मरे दा।