ते ओसगी आखया, “जे तू परमेसर दा पुत्तर ऐं, ते अपने आप गी इत्थूं थलै सुट्टी ओड़; किके पवित्र शास्त्र च लिखे दा ऐ; ओ तेरे बारै च अपने सोर्गदूत गी उक्म देग, ते ओ तुगी अथ्थों अथ्थ चुकी लैगन; कुदै ऐसा नेई ओऐ के तेरे पैरें च पत्थरें कन्ने ठोकर लगे।”
“जिसलै तोस उपवास करो, तां पखंडीयें आला लेखा थुआड़े चेरे उपर दुआसी नेई छाई दी रवै, किके ओ अपना मुंह लमकाईयै रखदे न, तां जे लोग उनेंगी उपवासी समझन। आंऊ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के ओ अपना नाम पाई चुके दे न।
“जिसलै तू प्रार्थना करै, ते पखंडीऐं आला लेखा नेई ओ, किके लोकें गी दसने आसतै प्रार्थनाकार च ते सिड़कें दे बश्कार खड़ोईयै प्रार्थना करना उनेंगी गी छैल लगदा ऐ। आऊँ थुआड़े कन्ने सच अखनां ऐ के ओ अपना नाम पाई चुके देन।
पला मनुक्ख अपने मन दे पले पंडार थमां पलीयां गल्लां कढदा ऐ; ते बुरा मनुक्ख अपने मन दे बुरे पंडार थमां बुरीयां गल्लां कढदा ऐ; किके जेड़ा मन च परोचे दा ऊऐ, ऊऐ मुं चा निकलदा ऐ।
यीशु ने जबाब दित्ता, “मैं जगत दे लोकें कन्ने खुलीयै गल्लां कितीयाँ, मैं प्रार्थनाकार ते मंदर च जिथें सारे यहूदी किट्ठे ओदे हे, मेशा उनेंगी शिक्षा दिती ते गोप्त च केछ बी नेई आखया।